Hij slaapt zomer en winter drie tot vier keer per week buiten in een slaapzak tussen zijn 27 Siberische huskies. Maar sledehondenmenner Martin Eigentler uit Angerberg in het Brixental zou het niet anders willen.
Het Brixental was medio januari het decor van een internationale sledenhondenwedstrijd, waaraan ongeveer tachtig teams deelnamen. Voor Eigentler was het een thuiswedstrijd; start en finish waren bij zijn Huskyranch. De ‘musher’, zoals een sledehondenmenner in het jargon heet, woont en leeft met zijn 27 honden in het dal bij Angerberg, een mooi langlaufgebied op een kilometer of tien bij Itter vandaan, en geeft daar trainingen en workshops met sledenhonden. Zijn handdruk is vergelijkbaar met een bankschroef en verraadt dat hij regelmatig letterlijk stevig moet ingrijpen om zijn Sibirsche huskies in toom te houden.
Sledehonden zijn werkhonden
Eigentler heeft de honden, wier DNA voor 97 procent uit wolven-dna bestaat, uit Canada gehaald of zelf gefokt. “Het zijn echte werkhonden, vertelt hij, nadat hij de roedel heeft losgelaten uit hun kennel. Het zijn geen huishonden. Wie een husky als huishond houdt, pleegt dierenmishandeling.” Het is duidelijk dat hij helemaal verknocht is aan z’n dieren en zij aan hem. “Ik slaap nog steeds drie tot vier keer per week bij de honden, gewoon buiten in een slaapzak. Waarom? Omdat ik het leuk vind.”
Sledehondentocht met huskies
Ondanks hun wolven-achtergrond zijn de dieren vrij rustig, al moet je toch even wat wegslikken al de uitgelaten wolven-look-alikes op je afstormen. De Siberische huskies zijn herkenbaar aan hun maskerachtige kop en de ijsblauwe ogen. De honden zijn behoorlijk nieuwsgierig en laten zich ook aaien. Die rust verdwijnt echter als ze merken dat ze voor de slee gespannen gaan worden: ze worden wild van enthousiasme. Ze willen namelijk maar een ding: die slee trekken. Elk hondenspan heeft leiders en werkers, legt de musher uit. Wie het in zich heeft om een roedel te leiden, blijkt pas tijdens de opleiding die de dieren krijgen. “Je probeert ze zoveel mogelijk te leren. Tijdens de training merk je welke honden de slimste zijn.” De leiders lopen voorop en communiceren met de musher, de ‘wheelers’, de sterkste honden, lopen achteraan, het dichtst bij de slee.
Sledehondentochten voor toeristen
Eigentler organiseert ook sledehondentochten voor toeristen. Zo’n excursie bestaat uit een dagdeel van ongeveer vijf uur. Eerst krijgen gasten instructie hondenmennen. Ze leren hoe ze de slee moeten besturen en welke commando’s ze de honden moeten geven. Ook remmen vormt een belangrijk instructieonderdeel. Je kunt zachtjes remmen door een voetplaat met ribbels in de sneeuw te duwen, iets steviger remmen door twee pinnen in de sneeuw te trappen. En moet je echt een noodstop maken, dan gooi je letterlijk het anker uit.
Zelf een hondenslee besturen
Na de instructie kun je onder leiding van Eigentler een ongeveer 15 kilometer lange tocht maken. Wie wil, mag de slee zelf besturen, met vier honden ervoor, maar je kunt ook in de slee gaan zitten en de slee door de musher laten besturen. Het kan er tijdens een rit langs de bosrand en de langlaufpiste behoorlijk ruig aan toe gaan als de honden het op hun heupen krijgen. Een skibril opzetten is geen overbodige luxe, want de honden gooien met hun poten heel wat sneeuw en modder op en stoppen niet om te poepen. Halverwege wordt gepauzeerd voor een lunch bij een kampvuur.
Per dag gaat Eigentler met slechts vier personen op pad. Goedkoop is het uitstapje niet: je betaalt inclusief lunch 200 euro per persoon, al is een drie uur durende snuffelstage van 139 euro goedkoper. Voor menig toerist een behoorlijke prijs, totdat je je realiseert dat de huskies per maand drie koeien aan rundvlees verorberen. Aan brokjes doen ze niet. Dat is iets voor huishonden. De huskieworkshops worden zomer en winter gegeven. In de zomer verzorgt hij ook kinderkampen.
Update 20 februari 2021: Martin Eigentler heeft zijn husky-ranch in Angerberg gesloten en is naar Zweden vertrokken. Ook daar is hij actief met honden en winterse activiteiten.